บทที่ 84 ตอนอวสาน

อ้อมแขนที่สวมกอดมาจากทางด้านหลังทำให้โรสิตาที่กำลังยืนเหม่อมองท้องฟ้ายามเช้าตรู่อยู่สะดุ้งน้อยๆ ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อจำสัมผัสคุ้นเคยนั้นได้ดี

“มายืนทำอะไรตรงนี้แต่เช้าครับ”

เขาจับหล่อนให้หมุนตัวมาเผชิญหน้า รอยยิ้มกว้างที่แต่งแต้มไปทั่วใบหน้าหล่อลากดินของชาริลล์ทำให้หล่อนต้องตื่นตะลึงได้ทุกครั้ง ทำไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ